Vuurdoop

Het is maart 1976 als het grote avontuur gaat beginnen. Ik vlieg voor de eerste keer in mijn leven, niet naar Londen of Parijs maar naar Mumbai, een vlucht (toendertijd) 14 uur

Ik ga voor de eerste keer naar het het land, de streek, het dorp waar mijn Roland is geboren en getogen. Ik ga voor de eerste keer naar een cultuur die zo totaal anders zal zijn dan de Nederlandse........ik ga op bezoek bij mijn schoonfamilie in Goa (India) Na een lange en vermoeiende reis komen we aan in Bombay. Het is midden op de dag en de hitte gecombineerd met de geur van dieselolie beneemt me voor een moment de adem terwijl we de vliegtuigtrap afdalen. Ik krijg niet lang de tijd om wat bij te komen want we moeten met de meute mee richting immigratie en douane.
Het is 1976 en India wordt geregeerd door Mevr. Premier Indira Gandhi. De politiek is er op gericht de economie zelfvoorziendend te maken d.w.z. dat er GEEN buitenlandse goederen worden ingevoerd. India produceert zijn "eigen" cola "Thumps Up" en zijn "eigen" auto's; wie kent er niet de typisch Indiase taxi's.
Dat betekent wel dat er vanuit het buitenland bijna niets mag worden ingevoerd.
Vrij vertaald betekende dit dat de draagbare Phlips radio voor Roland's broer Oscar en het flesje Franse parfum "l'Air du Temps" voor mijn schoonzus Jacinta ons een emorm bedrag aan invoerrechten kostte!! Het alternatief was alles onderhands verkopen aan de desbetreffende douanebeambte die er op de zwarte markt een zeer goed belegde boterham mee verdienden of alles laten "aantekenen" in onze paspoorten zodat men bij ons vertrek zeker wisten dat we al die goederen weer mee terug namen.
Eenmaal door de douane was het de kunst om de veelvuldig aanwezige taxchauffeurs op afstand te houden. Blank = geld. Natuurlijk wist mijn echtgenoot dit ook maar al te goed en hij parkeerde mij vervolgens met alle bagage op een (veilige) plek waarna hij ijverig op zoek ging naar en taxi. Na lang wachten (dit lange wachten zou in de komende weken uitgroeien tot een van mijn "favoriete" hobby's evenals het wachten uit het zicht van marktkooplui of winkeliers) kwam hij terug. Toen de chauffeur in kwestie mijn afkomst zag laaiden de gemoederen hoog op en begon opnieuw het gesteggel over de ritprijs.............
Uiteindelijk dan toch in de taxi op weg naar het hotel wat Oscar, die we pas 's avonds zouden aantreffen omdat hij overdag moest werken, voor ons had geboekt.
Na een (voor mij) enerverende rit met bedelende kinderen om de taxi als deze moest stoppen, heel veel lawaai en stof en stank arriveerden we bij het hotel. Oscar had het advies van Roland opgevolgd, een goed middenklas schoon hotel in een rustige wijk. Nadat we haden ingecheckt wilden we maar een ding douchen en dan slapen......ware het niet dat de receptionist ons tussen neus en lippen door vertelde dat we niet moesten schrikken als er hier en dar af en toe een rat hoorbaar of zichtbaar was.............(heel gebruikelijk in Mumbai maar wist ik veel). We zijn naar onze kamer gegaan, ik heb gedouched d.w.z. er stond een grote emmer water met een bakje maar moe als ik was....ik heb geen oog dicht gedaan.......in mijn verbeelding hoorde en zag ik overal ratten!!! Mijn Roland sliep zodra hij zijn kussen voelde.........
Die avond ontmoette ik Oscar voor het eerst. De broers hadden elkaar jaren niet gezien er viel voor hen veel bij te praten tijdens het nuttigen van wat Indiase hapjes in een goed restaurant. Na een lange avond weer terug naar dat VRESELIJKE hotel.....geen oog dichtgedaan..... De volgende morgen op pad naar een hotel zonder ratten uiteraard een wat sjieker hotel. We hadden een kamer op de bovenste etage met een prachtig uitzicht over de stad. Volgens mijn echtgenoot leer je een stad pas goed kennen als je dit te voet doet.(uiteraard tot frustratie van de talloze taxichauffeurs die we die dag zouden tegenkomen "een blanke dame te voet is in hun ogen nl altijd op zoek naar een taxi"...... Dat hebben we die dag dus gedaan, te voet, vraag niet hoe, het was voor mij een complete cultuurschok....het andere klimaat, het was maart dus dan is het overdag zo'n 36 C, het verkeer dat van alle kanten op je afkomt en bovendien niet te vergeten al die bedelaars van piepjong tot stokoud maar allemaal even vies en even brutaal want blank = geld.
Na een doodvermoeiende dag en een gezellige avond was ik hard toe aan een warm bad en een een heerlijk schoon bed. Toen we in ons hotel arriveerden vertelde mijn Roland aan de receptionist dat "zijn vrouw over een half uur een warm bad wenste te nemen". Ik was met stomheid geslagen.....wat heeft die hotelmedewerker daar nu in hemelsnaam mee te maken!!! In onze badkamer aangekomen draaide ik de warmwaterkraan open op het bad alvast vol te laten lopen......maar helaas wel een kraan maar geen water.....(blijkbaar heel normaal) Na een kwartier werd er bescheiden op onze deur geklopt......Roland deed open.....en er volgde een optocht van een aantal mannelijke hotelbedienden met ieder een emmer kokendwarm water die geruisloos richting badkamer liepen om vervolgens hun emmer in het bad te legen en daarna even geruisloos weer vetrokken nadat ze mij met een diepe buiging het "namaste" gebaar toewenste.
Die nacht heb ik geslapen als een roos.
De volgende dag, het was 1ste paasdag 1976 zouden we per boot, een tocht van 12 uur,(er was toen nog een vliegverbinding) vertekken naar Goa.

p.s. De tweede dag kreeg ik van Oscar het gouden kruisje (wat ik nog altijd om mijn nek draag) met de opmerking "zonder dit geloven ze in Goa nooit dat je katholiek bent"