De jeugd heeft de toekomst!!!!

Niets in minder waar, deze slogan geldt overal ter wereld ook voor de kinderen van Planet Hope in Bangalore (India);;google maar op Planet Hope Bangalore...waar ik twee jaar geleden een week vrijwilligerswerk heb gedaan. Voorafgaande aan deze week heb ik een groepsrondreis door Zuid-India gemaakt.....Een prachtige reis, 4000 km per (indiase) bus op pad o.l.v. zo was de tekst in de reisbrochure, een deskundige gids....dus mooi niet. Onze gids bleek eigenlijk gestationeerd in Turkije(jawel) en viel nu even in voor India. Kortom geen succes!!! Eigenlijk kwam het erop neer dat ik (als meer ervaren Indiaganger als een soort moederoverste annex gids fungeerde voor mijn reisgenoten. Tijdens de reis had ik al het een en ander veteld over Planet Hope en daarvoor al best wel veel geld ingezameld en dit in met alle fooien voor bewezen gidsservice meegerekend had ik een aardig bedrag bijelkaar. Voor dit geld heb ik in overleg met de internaatleiding: schoenen gekocht voor alle 125 kinderen.
Het was een feest om dit te mogen doen......'s morgensvroeg al die schatjes op het grote grasveld voor het huis met hun oude schoenen in de hand en een aantal leidsters die hun best deden om zo goed en zo kwaad mogelijk de juiste maat te noteren...Vervolgens vertrokken we,(ik en de penningmeester per riksja naar de grootste Bata schoenenwinkel in Bangalore om daar zomaar even 125 paar schoenen te kopen... Natuurlijk geen enkel probleem volgens de bedrijfsleider....maar toen even later de vraag echt tot hem doordrong was alles en iedereen in rep en roer...bij alle Bata filialen in Banglore hebben ze geweten van deze actie!!!! Niets dan lof want waarachtig binnen 24 uur werden er inderdaad 125 paar schoenen afgeleverd bij het internaat. Onbetaalbaar al die gezichten van gelukkige mensjes van klein tot groot, die heerlijke giebels die gedurende de hele week mijn haar elke dag in eindeloze vlechtjes vlochten, hun stemmen van ver:" Aunty, aunty (want zo werd ik aangesproken) What are you doing?" of "Where are you going?"
Op de avond voor mijn vertrek was er dan die uitnodiging.....ze hadden een feestavond voor me georganiseerd....ik werd er verlegen van...maar er stond binnen een half uur al een medewerker met scooter klaar met het verzoek om achterop te springen....dus veel keus had ik niet.. Ik werd ontvangen als een koningin met heel veel bloemenslingers, een tikka (zo'n stip op je voorhoofd; aangebracht door een tweetal prachtig geklede jongedames......ja en toen moest ik plaatsnemen in een prachtig versierde stoel midden in de kring...de voorstelling begon....veel dans en zang, toneelstukjes etc.......ze hadden allemaal zo hun best gedaan.....een onvergetelijke avond met zoveel warmte en genegenheid....met zoveel blije kinderen met stralende ogen!!! Aan het eind was het "vragenuurtje"..ze wilden alles weten over hun leeftijdgenootjes in Nederland......over de scholen, de spelletjes, het huiswerk, het eten ......
Toen het tijd was om weg te gaan kwamen ze me alle 125 de hand schudden........, heel ontroerend!!


Waarom dit verhaal...lieve collega's................
Dit verhaal is het STARTSCHOT voor een volgend hoofdstuk. Dit startschot is wat vroeger dan ikzelf had gedacht maar dat is te danken aan jullie en aan onze directeur. Misschien hebben jullie onlangs in het MT bericht iets gelezen over het voordragen van collega's voor gratificaties.......
Tot mijn verbazing kreeg ik gisteren een brief van Jan waarin hij mij mededeelde dat ik in aanmerking kwam voor zo'n gratificatie.....ik werd er stil van..ik heb er zelfs wakker van gelegen en zo rond 5 uur vanmorgen wist ik het!!!!
Deze gratificatie is het eerste bedrag wat besteed gaat worden aan "mijn" nieuwe project in India (waarover later meer). Het is dit jaar bovendien ook nog een jubileumjaar voor mij,( per 1 april a.s. werk ik 25 jaar bij de Bieb) en om te voorkomen dat er allerlei collega's alvast moeten gaan bedenken wat ik "leuk" zal vinden om te krijgen.....komt nu alvast mijn antwoord:"Ik wil niets voor mezelf.ik hen namelijk alles al........als jullie iets willen geven dan.....ja jullie raden het natuurlijk al wel...........Het voornemen is dat ik samen met mijn Roland in november aanstaande het geldbedrag persoonlijk ga overhandigen in India.....maar zoals gezegd daarover later meer..........