EINDE BIEBCAFE???????

Het had niet veel gescheeld of de BIEB in Harderwijk was de afgelopen nacht veranderd in een rokende brandstapel...................

Zoals gebruikelijk begin ik rond 8 uur 's morgens, zo ook vandaag.......deur open.,,,.alarm uitschakelen.........(toch best wel een beetje eng als je de avond ervoor naar "Opsporing Verzocht" hebt gekeken)........fiets geparkeerd in de schuur........keukendeur open........"wat een rare lucht hangt hier toch,.......brandlucht...ik op m'n knieen onder de verwarming want daar is die lucht het sterkst..niets te zien............ik weer verder..........snowboots uit........."balletschoentjes" aan......optutten (even een blik in onze zeer figuurvriendelijke spiegel) en dan de gebruikelijke routine......lichten aan........kranten uit de brievenbus.....wat raar alweer een brandlucht...niets te zien..........
Zo langzamerhand komen de eerste collega's binnen......rook stijgt naar boven.....dus toen onze aller Artie (de boekreparateur) richting zolder toog......."Lenie het lijkt wel of hier een openhaard heeft gebrand......"
Vervolgens Josien en Corien.......wat een rare lucht hangt hier toch......ook Wilma viel in de prijzen want in haar "hok" was de lucht het sterkst!!!!

Kortom: De wastafel was voor de zoveelste keer weer van de muur gerukt en de toiletrol was in de fik gezet........en het mag een wonder heten dat het vuur vanzelf is gedoofd!!!!!

Bas, er zijn door Corien foto's gemaakt en ik heb de betreffende ambtenaar van de gemeente op de hoogte gebracht van dit zoveelste incident.........

Jakob

Dat is dus de naam van mijn fan van afgelopen maandagavond. (zie vorig blogbericht)








Gisteren lag er op de infobalie een envelop met daarin handgeschreven het volgende:









Versje


Voor Lenie,


Die zegt niet gauw "k wee-nie
Ze gaat voor je zoeken
In alle gaten en hoeken
Dat maak je niet overal mee
Maa hier ben ik heel tevree

veel dank

Jakob

jan,2010

Je maakt nog eens wat mee........

Maandagavond 18 januari ongeveer 19.30 uur, lokatie: Infobalie bibliotheek Harderwijk
klant...wat oudere man met aktetas.........wat sloffend en moeilijk ter been....gaat zitten......'Mevrouw (ik dus) ik heb een probleem (nu hebben klanten dat wel vaker dus....????)
"Weet U waar het milieucentrum is???"
Maar natuurlijk meneer, als U het niet verder verteld mag U van mij via de "artiestenuitgang" (de achterdeur dus, ik dacht hoeft die man niet zo ver te lopen)naar buiten dan bent U er zo...Ik laat die man dus in het donker de weg naar nr 7 Het Milieucentrum zien en ga weer naar binnen.

Nog geen minuut later.ik ben inmiddels een andere klant aan het helpen, zie ik vanuit mijn ooghoek een persoon nogal sloffend (Ja je raadt het natuurlijk al) weer naderbij komen. Meneer aat zitten.....aktetas op schoot en wacht geduldig op zijn beurt....
Het was zover!!!! Al zijn opgekropte ergernis van die dag moest eruit en wel op dit moment!!! Wat was namelijk het geval......."mijn klant" is woonachtig in de Doelenstraat en had enige tijd geleden net zoals alle andere bewoners in de omgeving van het Hortuspark (ik had er bij ons in de Bieb ook een langs zien komen) een schriftelijke uitnodiging ontvangen om hierover van gedachten te wisselen met diverse vertegenwoordigers van betrokken instanties........
Er was echter 1 probleem..meneer kon de brief nergens meer vinden (ik ook niet meer helaas want ik had dit schrijven ik meen ooit bij Rian of Leidy in de postbak gedaan)en wist niet meer waar de bijeenkomst plaats zou hebben. Meneer had contact gehad met de Gemeente afd voorlichting maar deze wist helaas van niets...en verwezen hem door naar een andere afdeling.die verwees meneer weer door naar het Milieucentrum.het Milieucentrum verwees meneer weer door naar Het Klooster etc etc kortom een overbekend "van het kastje naar de muur verhaal"..... Alle frustraties van die dag kwamen met donderend geweld als een ijskoude waterval over mij heen.....en dit leek moeilijk te stuiten..... Toen deze waterval uiteindelijk overging in een wat kabbelend beekje....kreeg ik zowaar de kans om hem te melden dat het misschien wel "bij ons" aan de overkant was.....ik had daar licht zien branden.... Heel klantvriendelijk liep ik met hem mee naar onze "Hoofdingang" en wees hem richting Cultuur.Uit en Catharinakapel.....
Zo dat was dan opgelost......
Even later jawel.......niet meer raden..vanuit mijn ooghoek zie ik...........
"Mevrouw mag ik U hartelijke danken...U bent de eerste vandaag die werkelijk naar mij luistert en ook blijk geeft van oprechte aandacht.......mag ik U naam weten??
Waarop mijn antwoord was....maar dat is toch niet zo belangrijk...........
Jawel zei hij..........ik wil het graag weten want ik ben voornemens een prachtig gedicht voor U te schrijven..........................

ps. Mocht er ooit zo'n epistel verschijnen dan.............

De jeugd heeft de toekomst!!!!

Niets in minder waar, deze slogan geldt overal ter wereld ook voor de kinderen van Planet Hope in Bangalore (India);;google maar op Planet Hope Bangalore...waar ik twee jaar geleden een week vrijwilligerswerk heb gedaan. Voorafgaande aan deze week heb ik een groepsrondreis door Zuid-India gemaakt.....Een prachtige reis, 4000 km per (indiase) bus op pad o.l.v. zo was de tekst in de reisbrochure, een deskundige gids....dus mooi niet. Onze gids bleek eigenlijk gestationeerd in Turkije(jawel) en viel nu even in voor India. Kortom geen succes!!! Eigenlijk kwam het erop neer dat ik (als meer ervaren Indiaganger als een soort moederoverste annex gids fungeerde voor mijn reisgenoten. Tijdens de reis had ik al het een en ander veteld over Planet Hope en daarvoor al best wel veel geld ingezameld en dit in met alle fooien voor bewezen gidsservice meegerekend had ik een aardig bedrag bijelkaar. Voor dit geld heb ik in overleg met de internaatleiding: schoenen gekocht voor alle 125 kinderen.
Het was een feest om dit te mogen doen......'s morgensvroeg al die schatjes op het grote grasveld voor het huis met hun oude schoenen in de hand en een aantal leidsters die hun best deden om zo goed en zo kwaad mogelijk de juiste maat te noteren...Vervolgens vertrokken we,(ik en de penningmeester per riksja naar de grootste Bata schoenenwinkel in Bangalore om daar zomaar even 125 paar schoenen te kopen... Natuurlijk geen enkel probleem volgens de bedrijfsleider....maar toen even later de vraag echt tot hem doordrong was alles en iedereen in rep en roer...bij alle Bata filialen in Banglore hebben ze geweten van deze actie!!!! Niets dan lof want waarachtig binnen 24 uur werden er inderdaad 125 paar schoenen afgeleverd bij het internaat. Onbetaalbaar al die gezichten van gelukkige mensjes van klein tot groot, die heerlijke giebels die gedurende de hele week mijn haar elke dag in eindeloze vlechtjes vlochten, hun stemmen van ver:" Aunty, aunty (want zo werd ik aangesproken) What are you doing?" of "Where are you going?"
Op de avond voor mijn vertrek was er dan die uitnodiging.....ze hadden een feestavond voor me georganiseerd....ik werd er verlegen van...maar er stond binnen een half uur al een medewerker met scooter klaar met het verzoek om achterop te springen....dus veel keus had ik niet.. Ik werd ontvangen als een koningin met heel veel bloemenslingers, een tikka (zo'n stip op je voorhoofd; aangebracht door een tweetal prachtig geklede jongedames......ja en toen moest ik plaatsnemen in een prachtig versierde stoel midden in de kring...de voorstelling begon....veel dans en zang, toneelstukjes etc.......ze hadden allemaal zo hun best gedaan.....een onvergetelijke avond met zoveel warmte en genegenheid....met zoveel blije kinderen met stralende ogen!!! Aan het eind was het "vragenuurtje"..ze wilden alles weten over hun leeftijdgenootjes in Nederland......over de scholen, de spelletjes, het huiswerk, het eten ......
Toen het tijd was om weg te gaan kwamen ze me alle 125 de hand schudden........, heel ontroerend!!


Waarom dit verhaal...lieve collega's................
Dit verhaal is het STARTSCHOT voor een volgend hoofdstuk. Dit startschot is wat vroeger dan ikzelf had gedacht maar dat is te danken aan jullie en aan onze directeur. Misschien hebben jullie onlangs in het MT bericht iets gelezen over het voordragen van collega's voor gratificaties.......
Tot mijn verbazing kreeg ik gisteren een brief van Jan waarin hij mij mededeelde dat ik in aanmerking kwam voor zo'n gratificatie.....ik werd er stil van..ik heb er zelfs wakker van gelegen en zo rond 5 uur vanmorgen wist ik het!!!!
Deze gratificatie is het eerste bedrag wat besteed gaat worden aan "mijn" nieuwe project in India (waarover later meer). Het is dit jaar bovendien ook nog een jubileumjaar voor mij,( per 1 april a.s. werk ik 25 jaar bij de Bieb) en om te voorkomen dat er allerlei collega's alvast moeten gaan bedenken wat ik "leuk" zal vinden om te krijgen.....komt nu alvast mijn antwoord:"Ik wil niets voor mezelf.ik hen namelijk alles al........als jullie iets willen geven dan.....ja jullie raden het natuurlijk al wel...........Het voornemen is dat ik samen met mijn Roland in november aanstaande het geldbedrag persoonlijk ga overhandigen in India.....maar zoals gezegd daarover later meer..........

Mag ik je voorstellen..............vervolg

Een paar berichten geleden heb je kennis gemaakt met ons huisvarken, toen nog als zodanig herkenbaar....maar zoals algemeen bekend worden varkens niet voor niets voorzien van allerlei smakelijke of minder smakelijke hapjes.........

En zo eindig je dan als rasecht Goan huisvarken; wat Hollandse nieuwe is voor Nederland zijn deze worstjes voor Goa.......




Tijdens een van mijn eerste bezoeken aan Goa dacht men mij er een plezier mee te doen ons toenmalige huisvarken op een prachtige serene tropische morgen in de achtertuin met meerdere mannen luidruchtig te achtervolgen en op te jagen en vervolgens.........jawel helaas, snik.........
Het volgende hoofdstuk laat zich makkelijk raden...........het een na laatste hoofdstuk voltrok zich in onze keuken: een tiental tantes, buurvrouwen, kennissen, dienstmeisjes en af en toe wat brutale kraaien (jawel alles is open dus er vliegt en loopt heel wat in en uit), wat gulzige honden etc etc. en een lawaai, een lawaai.....alle dames denken namelijk het beste recept van "thuis" meegekregen te hebben en dat laten ze horen ook!!
Er moet nu op korte termijn, het is daar zo'n 30 graden het juiste kruidenmengsel worden samengesteld om daarna ons huisvarken door vlijtige handen te verwerken tot ontelbare worstjes'
Het laatste hoofdstuk was aan mij........alle worstjes moesten boven op de berg (want daar was het het warmst, zo'n 40 graden)achter ons huis te drogen worden gehangen en er moest iemand (ik dus) voorkomen dat de kraaien er met de nodige porties vandoor zouden gaan. Tegen de avond kwam ik roodverbrand en de worstjes drooggerookt de berg af.......
Eens maar NOOIT meer!!! Ik koop liever anonieme worstjes op de markt dan de huisgemaakte exemplaren.........waarbij ik in gedachte een slobberig tevreden knorrend varkenssnuitje op de achtergrond zie.

Dit zijn wat beelden van Bogmalo.............

Zo ziet het er dus uit het dorp waar mijn wederhelft is opgegroeid en waar het ouderlijk huis staat............ongeveer 500 meter verwijderd van dit paradijselijke strand.................

Mag ik je voorstellen................

Ja dit is hem dan, ons huisvarken in Goa, jazeker niet alleen onze directeur heeft er een........... Het enige verschil is waarschijnlijk dat ons exemplaar een echt vrijgevochten scharrelvarken is die "los" rondloopt in het dorp. Hij snuffelt hier en daar en slobbert massa's vreemdsoortige eetbare zaken naarbinnen. Af en toe gaat hij helfhaftig een gevecht aan met een wat al te brutale kraai die gratis en voor niks een stuk wil meeliften op zijn rug: en op het scherpst van de snede worden er ware strijdtoernooien geleverd met rivaliserende soortgenoten waarbij alle mogelijke en onmogelijke wapens in de strijd worden gegooid!!! Een echte belevenis voor de dorpsjeugd!!!
Deze "lieverd" is ook mijn trouwe bondgenoot, wanneer wij bij familie, vrienden, kennissen etc.....te eten worden gevraagd is het voorgeschotelde maal weliswaar meestal overheerlijk maar heeft het soms een omvang van een driedubbele portie.......... Mijn maag heeft echter geen behoefte aan zo'n "berg",,,,,,,,,,,maar het weigeren van zo'n maaltijd is een regelrechte belediging voor de gastheer(vrouw) want eten in Goa is heel erg belangrijk, ...er zijn nl.in India heel veel gezinnen die moeten bedelen voor een maaltijd......... Jazeker een pijnlijk dilemma, ik begrijp het allemaal best maar intussen zit ik wel met die driedubbele portie op mijn bord.........want zelf opscheppen, vergeet het maar, je bent per slot van rekening te gast,.... Ik ben dus er zeer gelukkig mee dat de meeste families in Goa allemaal zo'n onmisbaar scharrrelvarken hebben die tijdens zo.n maaltijd buiten onder het raam van de eetkamer smachtend uitkijkt naar alles wat er eventueel overblijft, vrij vertaald "ik zorg er voor dat ik zo dicht mogelijk bij het raam zit (waar overigens geen glas inzit in maar alleen een hekwerk) en af en toe in een onbewaakt ogenblik mijn maaltijd deel met deze levende biobak.......
Hoe het uiteindelijk met hem afloopt wordt duidelijk in de volgende aflevering.

Zo spannend kan een boek dus blijkbaar zijn!!!!!

Proost!!1

Dit is de lokale "jeneverstokerij" In dit geval geen jenever maar de bekende Goa Feni. De basis is de todi, het sap van de kokospalm, deze wordt door zogenaamde "todi tappers" (zeer behendige mannen die moeiteloos supersnel boven in zo'n palmboom klimmen) 2 keer per dag 's morgens en 's avonds ( in het donker), 7 dagen per week verzameld Deze mannen houden ook alles en iedereen in het dorp in de gaten, Wanneer wij in Bogmalo (het dorp waar mijn echtgenoot is getogen) verblijven hoef ik aan het eind van de dag niet te vertellen wat ik gedaan en waar ik geweest ben want dat is dan inmiddels al aan mijn echtgenoot doorgegeven.

Het tappen van todi kan men vergelijken met het tappen vn rubber, het sap blijft stromen omdat er dagelijks een grotere, nieuwe inkeping wordt gemaakt.
Het alcohol percentage varieert al naar gelang het aantal malen dit sap wordt gedestilleerd.....het heeft een zeer authentieke geur en smaak en het helpt voortreffelijk tegen een zware verkoudheid!!! Wanneer je het opdrinkt weet je precies waar je slokdarm en maag zich bevinden...........

2010

Het BiepCafe

Het BiepCafe is wegens grove vernieling en vandalisme tijdens de jaarwisseling voorlopig GESLOTEN!!!!!!!