Hoe overleef ik.......een reis naar Marrakech en hoe kom ik terug.........

Lieve collega's

Natuurlijk weet iedereen nog wel van vroeger dat je de dag na een schoolreisje het beroemde (beruchte) opstel over die leuke dag mocht (moest) maken. Welnu ik ga een poging doen om verslag te doen van onze (mijn man Roland en ik) aanvankelijk 10 daagse (werd uiteindelijk een 13 daagse reis) naar het Marrokaanse Marrakech.
Het wordt enkel en alleen een droog verslag met enkel en alleen tekst wan voor de versieringen heb ik nu even geen tijd. Het verhaal moet uit mijn hoofd en op "papier".

Op vrijdagmiddag 9 april om 15.25 met een directe vlucht van Transavia naar Marrakech. We hadden er lang naar uitgekeken want deze vakantie stond aanvankelijk gepland voor jl september. Zoals de meesten van jullie wel weten kon deze toen niet doorgaan omdat Roland op 26 augustus plotesling in het ziekenhuis belandde wegens een ernstig hersenbloeding. Godzijdank is hij inmiddels weer zover opgeknapt dat we nu wel op vakantie konden gaan.
Na een voorspoedige vlucht kwamen we aan het begin van de avond aan in een stad die op het eerste gezicht inderdaad veel weg had uit een sprookje van duizend en een nacht. Dit beeld veranderde enigszins toen wij in ons hotel arriveerde en bij de receptie een manlijk persoon aantroffen die de tweelingbroer van ene heer S.Hoessein uit Irak kon zijn. Zijn talenkennis was beperkt tot vloeiend Arabisch en Berbers en natuur lijk het Frans, een taal die wij beide wel enigszins machtig zijn maar op dag 1 was de parate kennis van die taal nog niet zo voortreffelijk. In de engelse taal kunnen wij ons daarentegen moeiteloos uitdrukken maar helaas was dar voor deze baliemedewerker een taal van een andere planeet. Kortom na het tonen van onze vouchers lachte hij zijn witte tanden bloot onder een pikzwarte indrukwekkende snor en begon te roepen om paspoorten. Dat was duidelijk en de communicatie kwam op een lijn te zitten althans dat dachten wij heel even maar het tegendeel bleek waar toen hij met onze paspoorten in een stoffig kantoortje achter de receptie liep en vervolgens nevernooit meer terug leek te komen. Volgens Roland ging ik iets te voortvarend te werk door na een minnuut of tien onze paspoorten terug te vragen........ De man leek ietwat verontwaardigd dat een vrouwspersoon hem op deze directe manier benaderde en verklaarde vervolgens dat hij onze paspoorten nog een half ur nodig had om het een en ander te noteren. Toen ik hem aangaf da ik er dan wel even op zou wachten had ik het duidelijk helemaal bij hem verbruid...... Al met al was er verder niet zo gek veel mis met het hotel (wat we overigens zelf hadden geboekt omdat het zo dicht bij de medina (het oude centrum) ligt en omdat het een authentiek marrokaans hotel was en niet zo'n westers 4 sterrenhotel waar je bij wijze van spreken half europa weer tegenkomt. Tegenover het hotel was de parel van de stad de Koutoubia-moskee, heel indrukwekkend een oude moskee maar nog wel gewoon in gebruik..dat betekent dat er vijf keer per dag via giga luidsprekers in de minaretten een oproep tot gebed weerklonk inde in de wijde omgeving was te horen.......niks aan de hand zou je zeggen er is toch al genoeg herrie in zo;nstad dus dit kan er ook nog wel bij ware het niet dat moslims ook de gewoonte hebben om bij zonsopgang hun gebed richting Mekka te doen in dit geval dus rond 4 uur 's morgens......... Geloof het of niet je went er na een dag of 7 wel aan dan klinkt het als een soort vetouwde "achtergrondmelodie" in je dromen. Een minpuntje waren de afwezigheid van stoelen of ook maar iets wat er op leek op onze hotelkamers, waarschijnlijk werden wij geacht al liggend op onze bedden dag en nacht door te brengen;en af en toe vonden wij 's morgens in onze badkamer wel eens iets wat verrasend veel leek op een kakkerlak maar we zijn inmiddels na al onze reizen nar India wel iets gewend. Een wat groter minpunt was de kwaliteit van het ontbijt,..wij hebben 10 dagenlang elke morgen stokbrood met boter, jam en dadels gegeten begeleid voor een heerlijk versgeperst sinaasappelsap en voor degene onder ons die al om half acht aan het ontbijt verscheen was er nog een kleine kans op een glaasje yogurt. Over de kwaliteit van de koffie zal ik me hier maar niet verder uitlaten..........
Al met al hadden wij het prima naar ons zin bij een temperatuur van 's middags 30 graden en 's avonds een paar graden minder.we zwervden door de souks (markten) war aller hande typisch marrokaanse handgemaakte voorwerpen zoals aardewerk, lederen sloffen, parfums, en erg belangrijk voor mijn wederhelft die veel van koken houdt, veel versgemalen kruiden etc etc kortom iedereen weet wel wat ik bedoel..... Degene die over de kunst van het afdingen beschikt zoals mijn Roland heeft er de tijd van z'n leven en eer de prijs eindelijk naar tevredenheid van beide partijen onder veel toneelspel en luidkeels geschreeuw en tot leering en vermaack  van vele toeschouwers is vastgesteld is men zo een drie kwartier verder........ Vanaf dag 1 was mij door mijn liefste al op het hart gedrukt mij niet te mengen in deze verheven vorm van kunst en ik heb mij daar dan ook verre van gehouden en vond het op zich al heel interresant om op gepaste afstand naar de eindeloos voorbijtrekkende mensenmassa te kijken. Mensen van diverse komaf en pluimage, de westerse vrouwelijke toeristen gekleed in soms minmale nauwelijks de weelderige vormen bedekkende  wonderlijke variaties waarvan de marrokaanse mannen zichtbaar genoten en de aboslute tegenhangers de plattelandsbevolking waarvan de vrouwen zeer zwaar gesluierd, zelfs de handen zijn bedekt, met enkel en alleen een paar ogen die nog net zichtbaar zijn, ook het verkeer in de souks is wonderbaarlijk en niet alleen daar maar ook in de stad. Er is blijkbaar een ongeschreven gouden verkeersregel en die luidt waarschijnlijk "Alles is toegestaan zolang je hoe dan ok maar op de plaats van bestemming komt, of je nou te voet, per ezel, per peugeotbrommettje(uit de frns tijd), per motor,  per taxi,per scooter of met een paard en wagen, per auto, per bus verplaatst van a naar b.........je bent gewoon niet wijs als je het in je hoofd haalt om voor een rood stoplicht of voor een zebrapad te wachten....en vergeet ook vooral niet elke politieagent is je grootste vriend want ze knijpen (voor de plaatselijke bevolking althans) graag en oogje dicht,......en ook hier is van toepassing "geld doet wonderen". Als westerse toerist ben je dan al zeer verheugd als je het is gelukt om heelhuids een straat over te steken in deze heksenketel  Zoals Roland mij aanraadde "gewoon je ogen dicht doen en oversteken en maar gokken dat ze OM je heen rijden want als je blijft wachten tot ze voor je gaan stoppen kun jer er beter de hele dag blijven staan............."
Voordat ik het verget er was ons op de dag van aankomst belooft dat er een of andere hostess van de reisorganisatie waar we haden geboekt de volgende ochtend om half tien zou langskomen om ons het een en ander tte lvertellen over Marrakech...helaas nooit gezien,maar daarover later..........